Y no dejan de admirarla,
adoran a su bebita.
Ella vino a llenarlos
de más amor y alegría.
Shissssssssssss...
¡Hagan silencio!
No despierten a mi niñita.
* * * * * * *
ADICTA DA SAUDADE
Eu nunca xamais pensei
que adicta puidera ser.
Comecei a ser adicta
cando moi lonxe emigrei.
Son adicta deses ríos,
das fontes e das silveiras.
Son adicta deses montes
e das frondosas carballeiras.
Son adicta das praias
e das dornas que están nelas.
Son adicta do mar azul
e tamén da branca area.
Son adicta da familia
que a moi lonxe deixei.
Adicta desa velliña que
xa nunca máis biquei.
Si, son adicta, ¿e qué?
Son adicta da saudade
de Galicia, a Terra
que me viu nacer...
********* |
|
EL OLOR DE MI GALICIA
Llorando queda mi ausencia
todos aquellos que un día
me vieron salir de casa,
dejando atrás mi familia.
Salí buscando otras tierras,
buscando una nueva vida
y solo encontré tristezas,
angustia, dolor y morriña.
Anhelo el aire de mar;
anhelo a mi Galicia...
Sueño que llegue el día
que vuelva a mi tierra viva.
Hablando quedaron de mí
el día de mi partida.
Dicen que aún llora mi ausencia,
mi madrecita querida.
Llorando también salí,
de mi añorada Galicia
y larga se me hace la espera
de volver con alegría.
Aquellos que sueñan por mí
y viven con mi recuerdo,
saben que quiero volver,
también saben que no puedo.
Una música de muñeira,
me llena de melancolía
y lloro entre los recuerdos
de olores que aún guardo de niña.
En ningún país del mundo,
se puede oler a Galicia.
Añoro el olor a eucalipto
y el olor de nuestra ría.
|