Como  nenos soltos nun bazar, comezamos a investigar todo o taller, tocando (sen romper nada, por suposto) partes de roncos, punteiros e do número de máquinas dispostas estratexicamente, a fin de optimizar o traballo. Un Obradoiro  onde se atopa a ferramenta tradicional e a tecnoloxía máis recente. Conta con varios tornos, furadeiras coas que fura as pezas de madeira cun acabado pulido, sen arestas. Con moita paciencia  explicounos todo sobre a arte de facer gaitas. As partes que a compoñen  son: o fol, que é o saco (por dicilo dalgunha maneira), que se incha ao soprar. Vestido, que é o traxe exterior do Fol. Punteiro (unha especie de frauta, onde se dixitan as notas). O ronco, ronqueta e chillón, que son os tres tubos de madeira, do máis longo ao máis pequeno , respectivamente, por onde saen os sons e o soprete, que é a embocadura por onde se sopra. (Pero por favor, non me pidades máis detalles. Son cousas moi técnicas, e para a mellor explicación ... Preguntádelle a LIS!

Lis tamén explicou que o produto está feito enteiramente no taller. Actualmente ten 250 proxectos no catálogo, que en breve estará dispoñible para o público na súa páxina web. Pero a verdade é que Lis non  aforra  esforzos para mellorar e innovar. Para isto non só fai o uso de recursos de computación co coñecemento que iso implica, senón que foi máis lonxe. Foi o xenio creativo xunto a Pepe Vaamonde, que dedicaron moito tempo e esforzo na mellora do deseño da gaita de toda a vida, inventando e patentando un punteiro axustable, o primeiro do mundo. Isto valeulle o primeiro lugar na primeira Edición dos Premios Artesanías de Galicia. Está claro que esta invención revolucionou o mundo da gaita de fole, dando aos usuarios a tranquilidade de non desafinar nunca. Xa non son problemas a humidade ou cambios de temperatura, ademáis co novo punteiro anexan as súas 14 notas tradicionais dúas máis: SI bemol e o LA grave.