Pilar Parada, unha “galeguiña” que Ribeira (A Coruña) veu nacer, medrar e realizar a súa familia... e tamén presenciou triste a súa partida ás Américas.  Nestas terras formouse, co amor as súas raíces, como tantos galegos e que por motivos laborais  partiu co seu home e os seus fillos pequenos. Deixando a súa casa, familia e todos os seus afectos. Emigraron  a Estados Unidos, ese foi o comezo da súa larga morriña. Ser estranxeiro, conleva unha serie de renuncias e dor. Adaptarse e aceptar as novas regras de xogo. Esquecemento e afastamento.

A nostalxia por esa Galicia lonxana é precisamente a que lle inspira a escribir relatos, poemas, canciones.  Pero serán os sucesos do 11 de setembro, os que marcarán unha necesidade imperiosa de plasmar todo o seu pesar polas terribles imaxes e as vivencias conmovedoras que lles afectou tan preto.  Como unha oración, día a día, a nosa querida ribeirense, debe expresar os seus desexos de retornar a terra nai. Necesita volver a perderse nesa paisaxe familiar de montes e mar, namorarse baixo ese máxico orvallo... que será a cura da súa tristeza, a alegría da súa alma, a paz do seu espírito.  Non falemos máis, agora deixámosvos con ela, coa nosa amiga Pily a través da súa poesía.

http://poetizame.ning.com/profile/GALIAMOR?xg_source=profiles_memberListhttp://escribeya.com/GOLONDRINA

---

A MIÑA GALICIA Unha fonte, un muíño e un arado de pau; unha chuiva feiticeira e ás vaquiñas a pastar. Un carro e un hórreo; as galiñas e os cans, e unha velliña na horta, debullando o millo pro pan.

Un forniño de pedra quente, espera pra cociñar. A masa de esa broa que estuvo a lebodar. Unha lareira, un pote... os roxóns a cociñar e alguén alí mexendos non váianse a queimar.