Unha praia, unha dorna e unha gaivota no mar. Un mariñeiro pescando os peixiños pro xantar. Unha festa na estrada e unha gaitiña a tocar. Unhas sardiñas asadas, as delicias do noso mar. Un moziño e unha moza camiñando a praia van. Pois o ceo coas estrelas, convídanche a namorar. Unha casa, unha horta e unha velliña a chorar, lembrándose dunha filla que está lonxe do fogar. Galicia e tan fermosa, é azul por que ten mar. Pero tamén é verde, polo frondoso carballal. É tan fermosa Galicia, que aquel que a Galicia vai, nunca máis dela quere marchar... LONXE DE GALICIA EN VIDA MORRÍN Teño tanta tristura na alma que non deixo de pensar en ti. Galicia terra querida, o berce onde nacín. Estou lonxe da terriña e non poidome esquecer, da casa da miña nai, do pobo que me veu crecer.

Galicia teño saudade, de todo que en ti hai. Da nosa fermosa xente, da familia e do meu pai Son Galega con morriña Choro moito dende o outro lado do mar Soño ver xa ese día que poida a terra regresar. Estou cheia de tristura Nesa Galicia nacín E dende que estou tan lonxe da miña Galicia En vida morrín… ADICTA DÁ SAUDADE Eu nunca xamais pensei, que adicta pudera ser comezei a ser adicta cando moi lonxe emigrei. Son adicta deses ríos, dás fontes e dás silveiras. Son adicta deses montes e dás frondosas carballeiras. Son adicta dás praias, e dás dornas que están nelas. Son adicta do mar azul e tamen dá branca area. Son adicta dá familia que á moi lonxe deixei. Adicta desa belliña que xa nunca mais biquei. Si son adicta ¿É qué? Son adicta dá saudade de Galicia, a Terra que me veu nacer.