*Plano de Santiago de Compostela (1595)

Esta nova muralla tiña unha extensión de 2 km, cubrindo preto de 30 ha. Deseñado en forma de ril, con muros tanto a nivel interno como externo reforzadaos por torres de 49 cuadrangulares, sen contar as que franqueaban cada unha das portas de entrada da cidade, que foron orixinalmente sete. Sabemos tamén que tiña ameas, pero a súa aparencia é descoñecida.

O muro interno tiña  5 m ata o parapeto ou camino de ronda, o que dá a supoñer que o exterior foi aínda maior. O espesor da parede foi de 2,5 m epartidos en 0,9 m era o ancho do parapeto, e 0,80 m para cada lado da parede.  Accedíase a través de escaleiras situadas en puntos diferentes, todo pavimentado con lousa de excelente calidade. As portas de acceso ou arcos orixinais foron: Porta do Camiño ou Francíxena (Era a entrada principal coincidiu cos peregrinos do camiño francés). Porta da Pena,Porta de Sofrades, Porta do Santo peregrino, Porta Faxeira, Porta de Mámoa ou Sussanis, Porta de Mazarelos.

No S. XIII abriuse a Porta  Nova da Vila e durante os séculos XIV e XV outros accesos e poxigos para tránsito peatonal.

O muro pasou por diferentes fases de esborrallos e arranxes. Resistiu cercos e invasións, pero non só foi útil na loita contra os ataques, tamén para illarse en caso de epidemias como a Peste Negra na Europa do século XIV, que decimou un terzo da poboación. Un evento que se repetiu con máis drama en Galicia no s. XVIII. Para entón, a parede estaba en ruínas, o que era impensable que servira para protexer e manter non tiña senso xa que os intentos de ataques, cesaran dende hai tempo.