Finalmente, o nome de Collider, colisionador, responde ao feito de ser unha máquina na que haces de partículas colisionan circulando en sentidos contrarios. Esto ten a grande vantaxe de que a enerxía da colisión é a suma das enerxías dos dous haces.

FIGURA 2. Móstrase a cadea de aceleradores do CERN que comezando nos aceleradores lineais (linacs) levarán aos protóns (ou incluso ións de metais pesados, como el Pb) ate o LHC.

 

Hai que facer unha precisión en relación á diferencia entre colisionador y acelerador. En sentido estricto, un acelerador tene como función incrementar a velocidade das partículas. Esto é o que se fai no CERN cunha cadea de aceleradores (Linacs, PSB, PS y SPS) que levan aos protóns en aceleración progresiva ata o LHC.

Nun colisionador as partículas son aceleradas até a súa velocidade máxima nun moi breve lapso de tempo. A súa función principal é manter esa velocidade constante durante horas de operación diaria, permitindo así billones de colisiones. Por tanto el LHC é un colisionador, aínda que é tamén habitual definilo de forma xenérica como un acelerador de partículas.

En catro zonas do anel prodúcese a interación (colisión) entre as partículas dos haces, estando instalados nesos catro puntos os enormes detectores: ATLAS, CMS, ALICE y LHCb.

DETECTOR LHCb

Como se dixo na introducción, LHCb é un dos catro grandes detectores desta xigantesca máquina. Nel as colisiones son estudiadas coun especial obxectivo: entender por que a metade do que foi creado inmediatamente despois do Big Bang –a antimateria– desapareceu.